دهه شصتی‌ها و بی‌قراری‌شان برای پیشرفت؛ چرا هنوز احساس عقب‌افتادگی می‌کنند؟
به گزارش پایگاه خبری اقتصاد مشارکتی/دهه شصتی‌ها به مقاومت معروفند! نسل جنگ ۸ ساله، نسل سختی‌های بعد از آتش‌بس و کمبودها! اما صبورانه ماندند و جا نزدند! زیاده‌خواه نبودند و برای اهدافشان تلاش کردند.
همین دهه شصتی‌های زیادی بردبار، نسلی که با تلویزیون‌های سیاه‌وسفید و بازی‌های کوچه‌ای بزرگ شدند، حالا در میانه زندگی، با بی‌قراری عجیبی برای پیشرفت دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آن‌ها نسلی بودند که باید همه چیز را خودشان می‌آموختند؛ از تحصیل تا تجربه کسب کردن. هر موفقیت، سخت و پرهزینه به دست آمده و هر عقب‌ماندگی، تا مدت‌ها با حسرت و نگرانی همراه بوده است
با این حال، این نسل خودکفا حتی وقتی به موفقیت نسبی رسیده‌اند، هنوز احساس عقب‌افتادگی می‌کنند؛ شاید چون در مقایسه با نسل بعد، سرعت و فرصت‌های تازه‌ای می‌بینند که همیشه از دستشان رفته‌اند
دهه شصتی‌ها حالا در میانه‌ای قرار دارند که با نگاه به گذشته،فشارهای امروز و رؤیاهای فردا را همزمان تجربه می‌کنند؛ نسلی که همیشه در حرکت است، اما گاهی فراموش می‌کند که مسیر،خود به اندازه مقصد ارزشمند است.
