مدیریت فرسوده، آینده‌ای فرسوده می‌سازد؛ آموزش و پرورش آذربایجان‌غربی در چرخه معیوب
✍️رضا ایمانپور/کارشناس اقتصادی
استان آذربایجان غربی،با پیشینه‌ای غنی و مردمانی سخت‌کوش و فهیم، همواره نقش پررنگی در عرصه فرهنگ و دانش کشور ایفا کرده است. اما گویا سیستم آموزش و پرورش این دیار، در چرخه‌ای معیوب از مدیریت فرسوده گرفتار آمده است؛ چرخه‌ای که نه تنها حرکت به سوی آینده را مختل کرده، که نفس‌های نسل آینده را نیز به شماره انداخته است. وقتی مدیریت یک سیستم آموزشی، خود از پویایی، نوآوری و انعطاف لازم بی‌بهره باشد، طبیعی است که خروجی آن، نه پرورش خلاقیت و شکوفایی استعدادها، که تکرار مکررات و تولید فردای فرسوده خواهد بود.
فرسودگی مدیریتی؛ حلقه اول چرخه معیوب مساله تنها به کهنگی دیوارهای مدرسه یا نبود تجهیزات خلاصه نمی‌شود.ریشه مشکل در جایی عمیق‌تر است فرسودگی مدیریتی وقتی مدیران کل و تصمیم‌گیران عالی، با تفکری مبتنی بر دهه‌ها پیش، به اداره یک نهاد پیچیده و حیاتی در عصر حاضر می‌پردازند، نتیجه چیزی جز عقب‌ماندگی نیست این مدیریت فرسوده، اغلب: مقاوم در برابر هرگونه تغییر و نوآوری است و تحول را نه یک ضرورت، که یک تهدید می‌بیند.
درگیر روزمرگی و حل مشکلات اداری است تا ترسیم نقشه راهی بلندمدت برای پرورش نیروی انسانی کارآمد.
فاقد ارتباط موثر با نیازهای روز بازار کار و جهان پیشرو است و دانش‌آموزان را برای زندگی در جامعه دیروز آماده می‌کند.
تبعات محسوس بر بدنه آموزش و پرورش استان این مدیریت ناکارآمد،تبعات خود را به وضوح بر پیکره آموزش و پرورش استان تحمیل کرده است. شکاف عمیق آموزشی بین شهرهای بزرگ استان مانند ارومیه و مناطق محروم و روستایی روز به روز بیشتر می‌شود، که این خود تبعیضی آشکار و ظلم به آینده‌سازان آن مناطق است.
آینده‌ای که در خطر است نتیجه این چرخه،فارغ‌التحصیلانی هستند که اگرچه ممکن است مدرکی در دست داشته باشند، اما فاقد کوچک‌ترین مهارت برای ایجاد تغییر، کارآفرینی و حتی رویارویی با چالش‌های ساده زندگی شخصی و اجتماعی هستند. این یعنی آینده‌ای فرسوده آینده‌ای که نیروی انسانی آن نه تنها موتور محرک توسعه استان نمی‌شود، که خود به عاملی برای تداوم عقب‌ماندگی تبدیل خواهد شد.
راه برون‌رفت از این چرخه معیوب،نه با وصله و پینه بر مشکلات سطحی، که با بازنگری ریشه‌ای در ساختار مدیریتی است.
حلقه مدیریتی فرسوده شکسته شود و به مدیران جوان، خلاق، آشنا با علوم روز مدیریت و آموزش، و دارای جسارت تغییر میدان داده شود.
سیستم آموزشی از حافظه‌محوری صرف به سمت مهارت‌آموزی و پرورش شهروندان توانمند تغییر جهت دهد.
از ظرفیت بومی و محلی استان برای طراحی برنامه‌های آموزشی متناسب با نیازهای واقعی منطقه استفاده شود.
آذربایجان غربی شایسته بهترین‌هاست. نجات آینده استان از گروگان‌گیری مدیریت فرسوده، تنها با عزمی جزم و اراده‌ای فراتر از دیوارهای کهنه آموزش و پرورش ممکن خواهد بود. قبل از آنکه دیر شود، باید چرخه معیوب را شکست.
